امروزه سازمان‌ها ناچارند برای باقی ماندن در دنیای پررقابت امروز؛ به تغییر و نوسازی خود و آنچه در بازار عرضه می‌کنند بیندیشند. این تغییر هم باید در تولید محصولات و خدمات نوآورانه وجود داشته باشد و هم در روش خلق و عرضه محصولات و خدمات جدید. حتی نوآوری، به خصوص نوآوری باز، نه تنها ایجاد بازارهای جدید نیست، بلکه می‌تواند به معنای ارائه روش‌های جدید در پاسخ‌گویی به بازارهای قرمز نیز باشد.
اما مشکل نوآوری در موفقیت آن است؛ چراکه موفقیت نوآوری، از پیش تضمین شده نیست و در  تاریخ نوآوری، خدمات، فرآیندها و محصولات نوآورانه زیادی هستند که در عمل شکست خورده‌اند. مشکل عدم موفقیت بعضی از نوآوری ها، به این دلیل است که ماهیت نوآوری یعنی انجام دادن کاری که شاید تاکنون سابقه قبلی آن وجود نداشته و تنها راه برای شناخت موفقیت یا عدم موفقیت آن نوآوری، همانا انجام دادن آن است.
از سوی دیگر، متدولوژی های نظام‌مندی برای مدیریت یکپارچه فرایند نوآوری، مانند نوآوری باز و شناسایی عواملی که می‌توانند بر موفقیت فرایند نوآوری باز تاثیرگذار باشند وجود دارد. مثلاً در نوآوری باز برخلاف مدل‌های سنتی نوآوری، اصل بر بهره‌برداری از ایده‌ها (چه در داخل سازمان و چه خارج سان آن) است و برخلاف رویکرد سنتی نوآوری محدود به واحد تحقیق و توسعه درون سازمان نیست. نوآوری باز تاکید می‌کند که نوآوری برای افراد خاص، موضوعات خاص و محل‌های خاص نیست، بلکه نوآوری را می توان در همه افراد در همه محل‌ها و همه موضوعات جستجو نمود. این پارادایم بر همه‌گیری و اجتماعی شدن نواوری تاکید بسیاری دارد.
بطور مشابه جمع سپاری به معنای برون سپاری به گروه فراوانی از کاربران اینترنتی و به صورت غیر انتخابی اطلاق می شود که ممکن است شامل افراد کارآمد و یا بی تجربه باشند. تمرکز جمع سپاری بر مشارکت دادن جمعیت در فعالیت هایی چون حل مسئله، تولید و توسعه مفاهیمی چون مشارکت در ایده سازی، نوآوری، تولید محتوا، جمع آوری ذهنیت عمومی و فرآیندهای ارائه خدمات است که بر کیفیت محصول، وفاداری و خشنودی مشتری اثر مستقیم دارد. غیررسمی بودن، عمودی و افقی بودن ارتباطات و در انحصار نبودن اطلاعات از جمله مواهب جمع سپاری است.
همچنین درتجارت الکترونیکی؛ کسب و کار نیازمند به کارگیری دو نوع فعالیت است. دسته اول در زنجیره ارزش فیزیکی و دسته دوم براساس اطلاعاتی که در زنجیره های مجازی ساخته شده مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه اهمیت نسبی این دو نوع زنجیره به ویژگی محصولات و خدمات و یکپارچه سازی آنها بستگی دارد، با این حال نقش مهمی در موفقیت تجارت الکترونیک بازی می کند. درتجارت الکترونیک، بخش اعظمی از فعالیت های زنجیره ارزش بصورت الکترونیک انجام می گیرد؛ بنابراین کسب و کار باید مفهومی کامل از فعالیت های زنجیره ارزش مجازی را درک کند.
زنجیره مجازی، تعدادی از مزایای متمایز بیش از زنجیره ارزش فیزیکی ارایه نمی دهد. برخی از این مزایا برپایه نمایش اتحاد بین مشتریان و تولیدکنندگان محصولات تبلیغاتی و خدمات گزینشی با اثرات صوتی تصویری و گرافیکی و صرفه جویی در وقت و پول در پردازش و بررسی کارامد سفاشات مشتری نهفته است.
در این دوره، چارچوبی یکپارچه برای فرایند مدیریت نوآوری، نوآوری باز، برون سپاری، جمع سپاری و زنجیره های ارزش مجازی آموزش داده می شود. همچنین مثال‌هایی عملی از دنیای کسب‌ و کار برای هر یک از موارد فوق در طول این دوره ارائه می گردد.