این روزها در سراسر دنیا و کشورمان، شاهد ظهور کسب و کارهائی به نام “کسب و کارهای استارت آپ‌ی” هستیم. نمونه های موفق ایرانی و غیر ایرانی آن نیز بسیارند. نمونه استارت آپ های ایرانی عبارتند از: دیجی کالا، تخفیفان، نت برگ، آپارات، طاقچه، کافه بازار، دیوار، شیپور، باما، جیرینگ، تپ سی، اسنپ، کارپینو، آژانسی ، زودفود، بامیلو، علی بابا و … استارت آپ های آمازون، اوبر، آکیولس، ای-بی، تلگرام، تسلا و … ، نیز، نمونه های غیر ایرانی هستند.
این شرکت ها، نوپاهائی هستند که راه حل های جدید و بدیعی را برای حل مشکلات و مسائل موجود ارائه می دهند؛ البته راه حلی که تضمینی برای موفقیت ارائه دهنده آن (یعنی خود استارت آپ) از طریق راه حل ارائه شده وجود ندارد.در واقع این شرکت ها پنجره ی جدید از آینده را در زمان حال ارائه می دهند!
این کسب و کارها در پی ارائه یک مدل کسب و کار جدید در زمینه‌ی خاصی هستند که نوآوری در محصول، فرایند، خدمت، پاردایم و حتی خود مدل کسب وکار به عنوان هسته اصلی آن است.
این شرکت ها بصورت میانگین عمر سه سال دارند و پس از این مدت، دیگر یک استارت آپ شناخته نمی‌شوند. دلایل متعددی برای پایان دوران سه ساله‌ی شناخته شدن به عنوان استارت آپ مطرح است که از جمله‌ی آن می‌توان به تصاحب شدن توسط سایر کمپانی‌های بزرگ، افزایش تعداد دفاتر به بیش از یک مرکز، افزایش درآمد به بیش از ۲۰ میلیون دلار، افزایش تعداد کارکنان به بیش از ۸۰ نفر و افزایش تعداد اعضای اصلی به بیش از پنج نفر یا فروش سهم اعضای اصلی اشاره کرد. در واقع می‌توان در یک جمله‌ی ساده رسیدن استارت آپ به سودآوری را پایانی برای شناخته شدن آن به عنوان یک استارت آپ موفق خواند. در واقع فاکتور اصلی یک استارت آپ را باید توانایی آن برای رشد سریع بدانیم. این رشد، مدیون و طفیلی مدیریت پروژه هائی است که در استارت آپ در حال اجراست.
جهت حصول به این رشد، کارگاه مدیریت پروژه های استارت آپ، طراحی گردیده تا علاقمندان بتوانند با آشنائی با اجزا، نحوه، روش ها و تکنیک های نوین مدیریت پروژه  در استارت آپ آشنا شوند و در استارت آپ خود بکار گیرند.